علائم تنگی کانال نخاعی گردن یکی از مشکلات جدی است که می‌تواند به تدریج باعث بروز درد، بی‌حسی و ضعف در گردن، بازوها و حتی پاها شود. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که فضای کانال نخاعی در ناحیه گردن تنگ شده و به نخاع فشار وارد می‌کند. اگر این فشار به موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به آسیب‌های دائمی عصبی، مشکلات حرکتی و حتی فلج در نواحی مختلف بدن گردد. برای تشخیص دقیق و درمان این مشکل، مراجعه به دکتر خوب برای تنگی کانال نخاع ضروری است. در این مقاله، به بررسی علائم هشداردهنده و روش‌های مختلف درمان تنگی کانال نخاعی گردن پرداخته‌ایم تا شما بتوانید به موقع اقدامات لازم را انجام دهید و از عوارض خطرناک آن جلوگیری کنید.
برای مشاوره رایگان آنلاین با متخصص در اینستاگرام با ما همراه باشید. 
تماس جهت مشاوره رايگان و اخذ نوبت تلفنی تنگی کانال نخاعی گردن چیست؟
نخاع ستونی متشکل از رشته سلولهای عصبی است که در یک لولهی استخوانی با نام ستون فقرات قرار دارد. اگر حفرهی ستون فقرات تنگ شود، نخاع ممکن است تحت فشار قرار بگیرد. هنگامیکه این تنگی در ستون مهره‌ای گردن ایجاد شود، تنگی کانال نخاع گردنی (Cervical spinal stenosis) اتفاق می‌افتد. در بیشتر مواقعی که بیمار از گردندرد رنج میبرد، تغییراتی فرسایشی در دیسک‌های بین‌مهره‌ای مهره‌های گردن و مفاصل بین مهره‌ای اتفاق افتاده است. نشانه‌های تنگی کانال نخاعی گردن از جدی‌ترین مشکلات ناشی از از بین رفتن و فرسایش بخش مهره‌ای مهره‌های گردن خبر می‌دهد.
درواقع تنگی کانال نخاعی گردن یکی از مشکلات شایع است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در برخی موارد به‌ویژه در سنین پایین‌تر، به‌علت مشکلات مادرزادی مانند نقص در ساختار کانال نخاعی یا تغییرات ژنتیکی، افراد ممکن است با تنگی کانال نخاعی گردن مواجه شوند. این مشکل به مرور زمان می‌تواند منجر به دردهای شدید، بی‌حسی و کرختی در گردن، بازوها و دست‌ها شود. در مراحل ابتدایی، علائم مانند درد، سوزن سوزن شدن، کرختی یا بی‌حسی در دست‌ها قابل مشاهده است. اگر علت اصلی مشکل در این مراحل تشخیص داده نشود و درمان مناسب انجام نگیرد، علائم ممکن است شدیدتر شده و حتی به اختلالات عصبی و از دست دادن کنترل بر روی ادرار منجر شوند.
علاوه بر تنگی کانال نخاعی ناشی از مشکلات مادرزادی، عواملی همچون تومورها، آبسه‌ها، آرتریت روماتوئید (رماتیسم) و حتی مشکلات میلوپاتی می‌توانند در بروز این مشکل دخیل باشند. میلوپاتی به معنای آسیب یا اختلال عملکردی در نخاع است که می‌تواند ناشی از فشار کانال تنگ شده باشد یا علل دیگر داشته باشد. در این مقاله، به بررسی علائم و راه‌های تشخیص و درمان تنگی کانال نخاعی گردن پرداخته‌ایم تا شما بتوانید با آگاهی کامل، اقدامات لازم را در جهت جلوگیری از بروز عوارض جدی‌تر انجام دهید.
برای فهمیدن کامل مشکل تنگی کانال نخاع باید با فرایند فرسایش موسوم به دژنراسیون (فرسودگی) در دیسک آشنا شوید. برای این کار میتوانید بخش مهره‌ای را با دو عدد بیسکوویت (به‌جای مهره) و ژله (به‌جای دیسک) مقایسه کنید. فرض کنید یک کِرِم نرم بین دو بیسکوویت قرار گرفته است، زمانی که بیسکوویتها را به یکدیگر فشار دهید، کرم در آن بین له میشود و از وسط آن‌ها بیرون می‌زند. حالا تصور کنید همان کرم یک هفته یا بیشتر به همین وضع بیرون‌زده باقی بماند، کم کم بافت نرم خود را از دست می‌دهد و با فشار دادن دوباره ممکن است بیشتر تخریب شود و یا حتی از بین برود. اگر این اتفاق یک ماه به‌طور مداوم تکرار شود، کرم کاملاً نابود، سخت و باریک میشود و دیگر حالت ضربه‌گیری نخواهد داشت.
درباره دیسک هم به همین منوال اتفاق می‌افتد؛ به موازات بالا رفتن سن، بخشی از آب موجود در دیسک از بین می‌رود و در نتیجه خاصیت ضربه‌گیری آن دیگر وجود ندارد. همان‌طور که برای مادهی کرمی بین بیسکوویتها اتفاق افتاد. درواقع ابتدا حلقه‌ی خارجی دیسک یا همان بخش محیطی به نام آنولوس فیبروزوس آسیب می‌بیند که در این مرحله ممکن است هیچ علائمی بروز ندهد. بهخاطر همین، بیمار متوجه تغییر و علائم تنگی کانال نخاعی در گردن نشود. بدن برای التیامبخشی به این تغییرات مخرب، بافت همبند تولید می‌کند که ضعیف‌تر از بافت طبیعی است. فرسایش و آسیب‌های مکرر صدمهی بیشتری به دیسک وارد می‌کند و به تدریج دیسک بیشتر خشک میشود. خاصیت اسفنجی دیسک هم کمتر و کمتر میشود و درنهایت دیگر نمی‌تواند مانند ضربه‌گیر عمل کند.
عمل تخریب دیسک و نقش آن در بروز علائم تنگی نخاع گردن
تخریب دیسک با استمرار فرایند فرسایشی آغاز میشود. در این شرایط فضای بین مهره‌ها کمتر میشود و شیوهی قرارگیری مفصل‌های فاست در قسمت پشتی ستون فقرات و هم‌راستایی آن‌ها از این فرایند تاثیر می‌گیرد. مثل مفاصل دیگر در بدن، تغییر در شیوهی قرارگیری استخوان‌ها و وضعیت‌شان نسبت به هم، یک فشار غیرطبیعی به غضروف مفصلی وارد می‌کند. غضروف مفصلی مادهای براق و صاف است که سر استخوان‌های در ارتباط با مفصل را پوشانده است. این فشار مضاعف به مرور منجر به بیماری فرسایشی و التهابی مفصل یا همان آرتروز مفصل‌های فاست میشود.
نقش زائدههای استخوانی در تنگی نخاع گردن
خار یا زائدههای استخوانی در اطراف دیسک و مفصل‌های فاست شکل می‌گیرند. فرض ما این است که حرکت بیش از اندازه در بخش مهره‌ای، به شکل گرفتن خارهای استخوانی منجر میشود. در نهایت این زائدههای استخوانی اطراف عصب‌های ستون فقرات تشکیل می‌شوند و عارضه‌ای به نام تنگی کانال نخاعی رخ می‌دهد.
دلایل مختلف بروز علائم تنگی کانال نخاعی در گردن
به تنگی حفرهی ستون فقرات در حالتی که چند عارضه برای کارکردهای نخاع ایجاد کند، میلوپاتی (Meyelopaty) می‌گویند. علائم تنگی کانال نخاعی گردنی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
تنگی مادرزادی
در بعضی از بیماران از بدو تولد علائم تنگی کانال نخاعی گردنی دیده میشود که با بالا رفتن سن آسیب‌های حادتری اتفاق خواهد افتاد. با افزایش سن، استخوان‌ها درون حفره رشد می‌کنند و موجب تنگ‌تر شدن فضای درون حفرهی ستون فقرات می‌شوند.
دژنرسانس
دژنرسانس یا تخریب در بافت، یکی از شایع‌ترین علل تنگی کانال نخاع گردن است.
این بافت‌ها به دو دلیل تخریب می‌شوند؛ یکی از دلایل آن استرس مکرر در طول زندگی و دیگری خوردن ضربهی شدید به ناحیه‌ی مورد نظر است. پروسهی تخریب دیسک به این شکل پیش می‌رود که دیسک‌های مهره‌ای در طی زمان آب خود را از دست داده و کوچک و کم‌ارتفاع می‌شوند. در ادامه قابلیت ارتجاعی آن‌ها از بین می‌رود.
همچنین ممکن است استخوان‌های اضافی در حلقه‌ی استخوانی آغاز به رشد کنند و فضای درونی آن تنگ شود. رباط‌های اطراف مهره هم به‌تدریج ضخیم‌تر شوند و با برآمدهشدن در ناحیه‌ی درونی کانال نخاع موجب تنگ شدن بیشتر فضای داخل آن باشند.
ناپایداری ستون مهره
این نقص به علت ضربهی شدید در ناحیه مهره‌ی گردنی، کشیدگی و پارگی رباط‌های اطراف مهره ایجاد میشود. در این شرایط مهره‌ها به‌راحتی و به ترتیب خودشان در کنار یکدیگر قرار نمی‌گیرند و در جای خود پایدار باقی نمی‌مانند. عواملی مانند روماتیسم مفصلی نیز می‌تواند علت جابه‌جایی و عدم پایداری در مهره‌ی گردن باشد. این ناپایداری و حرکت مهره‌ها به مرور باعث بروز عوارض تنگی کانال نخاعی گردن میشود.
هرنی دیسک
هرنی دیسک که به آن فتق دیسک هم گفته میشود، به دلیل پارگی حلقه‌ی اطراف دیسک، باعث بیرون‌زدگی قسمت ژلاتینی پشت گردن میشود. این عارضه هم در ادامه به دلیل پارگی و جابه‌جایی به‌تدریج علائم تنگی کانال نخاع گردن را بروز می‌دهد.
نشانه‌های تنگی کانال نخاعی گردن
علائم تنگ شدن کانال نخاعی در ناحیه گردن می‌تواند در هر فرد متفاوت ظاهر شود، اما برخی نشانه‌های متداول عبارت‌اند از:
درد
احساس درد می‌تواند از ناحیه گردن تا پایین کمر یا در دست‌ها و پاها کشیده شود. گاهی اوقات این درد به شکل تیرکشیدن یا سوزش ظاهر میشود و شدت آن بسته به فعالیت‌های روزانه تغییر می‌کند. در صورت تجربه چنین دردهایی، بهتر است بدون تأخیر به پزشک متخصص ستون فقرات یا مغز و اعصاب مراجعه کنید.
بی‌حسی
احساس کرختی یا کاهش حساسیت در اندام‌هایی مانند دست و پا می‌تواند یکی از علائم فشردگی کانال نخاع گردنی باشد.
ضعف عضلانی
کاهش قدرت عضلات و مشکلاتی در هماهنگی بین حرکات دست‌ها، پاها یا حتی چشم‌ها می‌تواند نشانه‌ای از تنگی در کانال نخاعی گردن باشد.
بی‌اختیاری ادرار
فشار زیاد بر اعصاب نخاعی گاهی منجر به از دست دادن کنترل مثانه میشود که این عارضه نیازمند توجه فوری پزشکی است.
دردهای سیاتیکی
در برخی افراد، فشردگی نخاع بدون درد واضح اما با بی‌حسی، ضعف یا دردهای خفیف همراه میشود.
کاهش توان عضلات
گاهی در نواحی که کانال نخاع تنگ شده است، فرد دچار ضعف و کاهش عملکرد عضلانی میشود. این عارضه می‌تواند حرکت دادن اندام‌ها را دشوار کند یا حس لامسه و واکنش‌های عصبی را مختل نماید.
درد موضعی یا عصبی
درد ناشی از تنگی کانال نخاعی ممکن است به‌طور مستقیم در ناحیه گردن یا در امتداد ستون فقرات حس شود و ممکن است درد ماهیچه‌ای یا عصبی باشد.
احساس سوزن‌سوزن شدن
در نقاطی که عصب‌ها تحت فشار قرار گرفته‌اند، ممکن است احساس مورمور یا بی‌حسی در دست و پا به‌وجود آید.
مشکلات تنفسی یا صوتی
در بعضی موارد پیشرفته، اختلال در عملکرد عضلات صوتی و کاهش کیفیت تنفس نیز گزارش شده است.
اختلال در راه رفتن و تعادل
فرد ممکن است هنگام حرکت دچار بی‌ثباتی شود، گام‌های کوتاه بردارد یا کنترل مناسبی بر حرکاتش نداشته باشد.
بی‌اختیاری مثانه یا روده
فشردگی کانال نخاعی می‌تواند باعث ضعف در کنترل ادرار یا دفع مدفوع شود.
کاهش حس لامسه و درد
تنگی در این ناحیه ممکن است موجب کاهش توانایی در احساس درد، لمس یا تغییرات دمایی شود.
تغییرات در عملکرد جنسی
گاهی این بیماری باعث کاهش میل یا اختلال در توانایی‌های جنسی میشود، البته این مشکل همیشه ناشی از تنگی نخاعی نیست.
اختلالات عصبی و روانی
سردرد، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و تحرکات غیرارادی نیز می‌توانند همراه با این بیماری رخ دهند.
مشکلات در تشخیص موقعیت بدن
برخی بیماران توانایی خود را در ارزیابی موقعیت اندام‌هایشان از دست می‌دهند و در کنترل حرکات دچار اشکال می‌شوند.
اختلال در عملکرد سیستم عصبی خودکار
تنگی کانال نخاعی گاهی اوقات موجب اختلال در کنترل فشار خون، دمای بدن، ضربان قلب و سایر فرآیندهای خودکار بدن میشود.
کاهش توانایی‌های ادراکی
در موارد نادر، افراد ممکن است دچار مشکلاتی در تمرکز، حافظه و درک اطلاعات شوند.
روند تشخیص تنگی کانال نخاع گردنی
برای تشخیص صحیح، پزشک ابتدا با بررسی دقیق سوابق بیماری و انجام معاینات بالینی، شرایط بیمار را ارزیابی می‌کند. در ادامه، برای شناسایی محل و شدت فشردگی، از روش‌های تشخیصی تصویربرداری مانند ام‌آرآی، سی‌تی‌اسکن یا میلوگرام بهره می‌گیرد و در نهایت براساس یافته‌ها، بهترین روش درمانی انتخاب میشود.
بررسی سابقهی پزشکی بیمار بسیار مهم است
سابقهی پزشکی بیمار بسیار حائز اهمیت است و بررسی آن دو مرحله دارد. مرحلهی اول کتبی است و بیمار فرم مخصوصی را در این جهت تکمیل می‌کند. بیمار باید با دقت زیاد تمام نکات مرتبط با گردن درد که احتمالا علائم تنگی نخاع گردن است را قید کند. هرچه بیمار اطلاعات کاملتری به پزشک بدهد، پزشک سریع‌تر می‌تواند علت را بیابد و درد را تسکین دهد. در مرحلهی دوم از بیمار سوالاتی پرسیده میشود. به‌طور مثال پزشک از بیمار می‌خواهد تا نوع درد را توصیف کند و زمان و چگونگی شروع درد را شرح دهد.
اهمیت معاینهی صحیح
پزشک پس از جمع‌آوری اطلاعات درست و کافی، معاینهی دقیق و کاملی انجام می‌دهد و به دقت گردن بیمار را بررسی می‌کند تا میزان آسیب و نقص عملکرد گردن را مشخص کند. بعد از آن و برای اطمینان بیشتر، پرتونگاری، ام آر آی یا اسکن ام آر آی تنگی کانال نخاعی گردن انجام میشود.
درمان تنگی کانال نخاعی گردنی
تنگی کانال نخاعی عموماً به روش‌های زیر درمان میشود:
بیمارانی که علائم اولیه از تنگی کانال نخاعی را نشان می‌دهند با فیزیوتراپی با موفقیت درمان کرد. استفاده از روش‌های فیزیوتراپی می‌توان به کمپرس گرم یا سرد، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و ماساژ اشاره کرد.
اولتراسوند
دستگاه اولتراسوند امواج صوتی را با فرکانس بالا را تولید می‌کند. این امواج به طور مستقیم به سمت ناحیه‌ی دردناک ارسال میشود و پس از عبور از بافت‌های بدن مولکول‌ها را به ارتعاش درمیآورد. با عبور صوت از بافت، سایش ایجاد میشود و دما افزایش مییابد. گرما بر ناحیه‌ی دردناک اثر می‌گذارد و میزان رسیدن خون سرشار از اکسیژن و مواد مغذی را افزایش می‌دهد. متخصصان فیزیوتراپی با بهره‌گیری از اولتراسوند به بافت‌هایی که در عمق دو اینچی زیر سطح پوست قرار دارند دسترسی پیدا می‌کنند.
تحریک الکتریکی
در این روش عصب‌ها با فرستادن جریان برق ملایم از راه پوست تحریک می‌شوند. برخی بیماران چیزی که از انجام این روش حس می‌کنند را شبیه به ماساژ می‌دانند. تحریک الکتریکی با فرستادن تکانه‌هایی که به جای درد حس میشود، درد را تسکین می‌بخشد. تکانه‌های الکتریکی با سرعت از پوست رد می‌شوند و با شتاب بسیار بیشتر از درد به سیستم عصبی مرکزی می‌رسند. زمانی که تکانه‌ها سریع‌تر از درد به سیستم عصبی مرکزی برسند، واکنش «بسته شدن دروازه روی درد» رخ می‌دهد و گذرگاه عبور سیگنال درد به مغز بسته میشود. با تسکین یافتن درد، عضله‌های منقبض و گرفته به مرور شل می‌شوند و بیمار با تحمل درد و احساس ناراحتی کمتری می‌تواند حرکت کند. همچنین بیمار قادر به انجام دادن تمرین‌ها است. با ایجاد تغییر در تنظیمات دستگاه و بهره‌گیری از قابلیت‌های دیگر آن می‌توان آزاد شدن اندورفین را برانگیخت. اندورفین‌ها موادی شیمیایی هستند و به طور طبیعی در بدن تولید می‌شوند. این مواد مانند مسکن‌های قوی درد را تا حدود 8 ساعت آرام می‌کنند.
متحرک‌سازی (موبیلیزاسیون) و ماساژ بافت نرم
متخصص فیزیوتراپی که روش‌های متفاوت ماساژ و متحرک‌سازی موثر در درمان انواع دردهای گردن را آموزش دیده است، از ماساژ در جهت بهبود خون‌رسانی و در نتیجه افزایش اکسیژن و مواد مغذی برای بیمار استفاده می‌کند. همچنین زدودن محرک‌های شیمیایی ناشی از التهاب، انواع درد و گرفتگی عضلانی با این روش از بین می‌روند. درمان‌های بافت نرم باعث شل شدن عضلات منقبض و بازگشت آن‌ها به اندازهی طبیعی خود میشود. به این ترتیب بیمار با درد کمتر و آسودگی بیشتر حرکت می‌کند. تکنیک‌های آزادسازی میوفاشیال نیز با تاثیرگذاری بر لایه‌ی ضخیم پوشش فیبری زیر پوست و اطراف عضلهها توانایی‌های حرکتی را بهبود می‌بخشد.
اوزون درمانی
استفاده از اوزون درمانی جایگزین برای تزریق استروئید در فضای اپیدورال محسوب میشود. اوزون گازی با خاصیت ضدالتهابی و یک آنتی اکسیدان قوی است. در طی سالیان، سودمندی آن در درمان آرتروز مفاصل زانو، مفصل ران، دست، شانه و …، تسکین درد عضلات اطراف ستون فقرات، درد کمر، فتق دیسک و سیاتیک به اثبات رسیده است. در این روش دو تزریق به صورت سرپایی به فاصله 7 تا 15 روز برای بیمار انجام میشود. گاهی برای افزایش اثر تسکین بخشی و ماندگاری اثر، تزریق سوم ضروری است. تزریق از راه منفذ فضای اپیدورال و با رعایت اصول ضدعفونی در فضای مخصوص و مناسب انجام میشود.
تمرین‌های کششی و تقویتی
ورزش و تمرین کردن در طول تمام مراحل بهبود درد و کاهش عوارض تنگی کانال نخاعی گردن مهم است. متخصص فیزیوتراپی با توجه به پیشرفت درمان و تسکین درد بیمار، تمرین‌های متفاوتی را به او آموزش می‌دهد. در مراحل اولیه که گردن درد بسیار شدید و غیر قابل تحمل است، بیمار تمرین‌های مخصوصی را برای کاهش درد آموزش می‌بیند. با استفاده از گردنبندهای طبی فشار از روی ناحیه‌های آسیب دیده و دردناک برداشته میشود و درد کاهش مییابد. نگه داشتن گردن در موقعیت‌هایی که از نظر متخصص مفید است ضروری است و می‌توان برای راحتی بیشتر از بالشت مناسب، حولهی لولهشده یا استوانه‌های آماده و مخصوص همین کار استفاده کرد. برای دستیابی به نتایج بهتر، بیمار باید به صندلیهای استاندارد و طبی با پشتی متحرک یا تشک تکیه دهد.
تمرین‌های تنفسی
در صورت شدید بودن درد، تمرین‌های تنفسی در کنار بقیهی تمارین سودمند خواهد بود. تنفس عمیق و دیافراگمی کمک می‌کند تا هوا به قطعه‌ها یا همان لوب‌های پایین‌تر ریه‌ها هم برسد. تنفس عمیق و بازدم آرام و آهسته نیز باعث شل شدن عضلات میشود و اکسیژن بیشتری به بافت‌های نرم می‌رساند. می‌توان گردن درد را با راهکارهای جسمی و روحی تسکین بخشید. هرچند تمرین‌های آرام‌سازی مشکل اصلی را از بین نمی‌برد، اما به کنترل درد و استرس ناشی از آن کمک به‌سزایی می‌کند.
داروهای غیرتجویزی
استفاده از مسکن‌هایی مانند کدئین و پاراستامول مفید است. داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب مثل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن علاوه بر تسکین درد، موجب کاهش التهاب و ورم می‌شوند. مصرف کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها از قبیل پردنیزولون و کورتیزون یا داروهای درد اعصاب مانند پرگابالین هم می‌تواند موثر باشد.
تزریق عوامل بی‌حسی موضعی یا استروئیدها توسط پزشک متخصص درد را تسکین می‌دهد.
جراحی
پزشک در صورت استمرار علائم یا شدید بودن نشانه‌های تنگی کانال نخاعی گردن جراحی را پیشنهاد می‌دهد. این جراحی از جلو یا پشت گردن انجام میشود و طی آن بخشی از استخوان، دیسک یا بافت فشارآورنده بر ریشه‌های عصبی برداشته میشود. مهره‌ها به‌طور عمده در عمل جراحی به یکدیگر متصل می‌شوند این همان فیوژن یا خشک کردن مهره‌ها است تا ستون فقرات پایدار شود.
معمولترین روش‌های جراحی برای درمان تنگی کانال نخاع گردنی عبارتند از:
لامینکتومی
لامینا Lamina)) تیغهای استخوانی است که قسمت پشتی حلقه‌ی استخوانی مهره را به وجود میآورد. لامینا پوششی استخوانی در پشت نخاع ایجاد و آن را حمایت می‌کند. لامینکتومی Laminectomy)) به معنای حذف کردن و برداشتن لامینا است تا فضای بستهی اطراف نخاع به یک فضای باز تبدیل و فشار از روی آن برداشته شود.
دیسککتومی قدامی و فیوژن
در این روش از جراحی ابتدا دیسک بین مهره‌های گرفتار برداشته میشود که آن را دیسککتومی (Discectomy) مینامند و سپس به‌جای آن یک تکه استخوان که معمولا از لگن بیمار برداشته شده است قرار می‌دهند. به این ترتیب دو مهره‌ی مجاور از هم فاصله می‌گیرند، به هم جوش میخورند و یکی می‌شوند. درنهایت این کار موجب کاهش فشار روی نخاع گردنی میشود.
کورپکتومی و گرافت استرات
کورپکتومی (Corpectomy) یعنی جراح چند مهره‌ی مجاور را از بدن خارج می‌کند و فضای خالی ایجادشده را با استخوان پیوندی گرافت استرات که از محل دیگر تهیه شده جایگزین می‌کند.
برای بی حرکت نگه داشتن مهره‌ها و گرافت از پیچ و پلاک استفاده میشود. از این روش در درمان تنگی کانال نوع شدید استفاده میشود.
متخصصان بیماری‌های استخوان (استئوپات) با انجام اعمالی می‌توانند درد کمر و گردن را تسکین و انعطاف‌پذیری و دامنهی حرکتی را افزایش دهند. بهتر است برای تعیین وضعیت و نوع درمان خود، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
سخن پایانی
علائم تنگی کانال نخاعی گردن می‌تواند به تدریج پیشرفت کرده و با ایجاد دردهای شدید و محدودیت‌های حرکتی همراه شود. این بیماری معمولاً به دلیل فشاری که بر نخاع وارد میشود، می‌تواند مشکلاتی نظیر بی‌حسی، ضعف و حتی اختلال در عملکرد حرکتی بدن به وجود آورد. اگر علائم این بیماری به موقع تشخیص داده نشود، ممکن است عوارض جدی‌تری مانند فلج یا آسیب دائمی به اعصاب ایجاد شود. در این شرایط، تشخیص و درمان به موقع امری حیاتی است.
اگر شما هم با درد، بی‌حسی یا ضعف در ناحیه گردن یا بازوها روبه‌رو هستید، ممکن است به تنگی کانال نخاعی گردن دچار شده باشید. برای تشخیص دقیق این بیماری و پیشگیری از عوارض جدی آن، مراجعه به متخصصان کلینیک ما می‌تواند کمک بزرگی باشد. تیم متخصص ما با بررسی دقیق علائم و انجام آزمایش‌های لازم، بهترین روش‌های درمانی را برای شما در نظر خواهد گرفت تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و کیفیت زندگی شما را بهبود ببخشد.
